Бидний тухай
Багш ажилтан
This study examines the effect of couples' employment status on violence against women based on the 6,090-women sample data from Mongolia's Gender-based Violence Survey 2017 (GBVS). We applied the probit model to analyze the effect and found that the couple's employment status affects the violence against women.
This study attempts to map out the size and shape and measure the paid care sector based on the most available data in Mongolia for the first time. Estimating spending on childcare, elderly care and care for the disabled in monetary terms is essential for the welfare of care receivers and has macroeconomic implications. Using the central government budget spending data, the Labor Force Survey, and the Household Socio-Economic Survey we estimate the approximate size of paid care sector financed by the government and households in Mongolia. We find that Mongolia's preliminary measure of the paid care sector is equal to 10.6 percent of the GDP in 2021. Also, we identified the data gap for measuring paid care.
Энэхүү судалгааны зорилго нь Жендерт суурилсан хүчирхийллийн судалгаа (ЖСХС)-ны 2017 оны өгөгдлийн санд үндэслэн хосуудын боловсролын ялгаатай байдал нь эмэгтэйчүүдийн эсрэг хүчирхийлэлд ямар нөлөө үзүүлж байгааг судлах юм. Судалгаанд ЖСХС-ны өгөгдлөөс 6090 эмэгтэйн өгөгдлийг ашигласан бөгөөд эмэгтэйчүүдийн эсрэг хүчирхийлэлд хосуудын боловсролын ялгаатай байдлын үзүүлэх нөлөөг үнэлэхдээ пробит регрессийн загвараар үнэлсэн. Регрессийн шинжилгээний үр дүнгээс харвал, хосуудын боловсролын ялгаатай байдал нь ижил түвшний боловсрол бүхий хамтрагчтай эмэгтэйтэй харьцуулахад тухайн эмэгтэйн хүчирхийлэлд өртөх магадлалыг нэмэгдүүлдэг байна.
2007/2008-аас 2018 онд Монгол Улсын хүн амын амьжиргааг хэрэглээнийх нь зардалд тулгуурлан авч үзэхэд сайжирсан эсэхийг 2007/2008 ба 2018 онд Үндэсний Статистикийн Хороо (ҮСХ)-ноос хийсэн Өрхийн Нийгэм Эдийн Засгийн Судалгаа (ӨНЭЗС)-ны тоон өгөгдөлд тулгуурлан судлав. Үр дүнг үзвэл, 2007/2008-аас 2018 онд Монгол Улсын хүн амын хэрэглээнд бага боловч өсөлт ажиглагдаж, хэрэглээний бүтэц амьжиргааны сайжралтыг илтгэсэн чиглэлд өөрчлөгдөж чадсан ч хүн амын дийлэнхийн хэрэглээ нийт хүн амын дундаж хэрэглээнд хүрэхгүй хэмжээнд байсаар байна. Хэрэглээнд суурилсан ядуурал, ядуурах эмзэг байдлын түвшин мэдэгдэхүйц хэмжээгээр буурсан ч хүн амын дундах хэрэглээний тэгш бус байдал дорвитой буурсангүй. Хэрэглээнд нь сөрөг нөлөөтэй ямар нэг шок эдийн засагт тохиоход ядуурч болзошгүй гэж үнэлэгдсэн хүн амын олонх нь хэт бага дундаж хэрэглээнээсээ үүдэн эмзэг байдалтай болсон гэж 2007/2008 оны хувьд үнэлэгдсэн бол 10 жилийн дараа эмзэг байдалтай хүн амын 55.0% нь хэт бага дундаж хэрэглээний улмаас, үлдсэн нь хэлбэлзэл ихтэй хэрэглээнээс шалтгаалан эмзэг байдалтай болжээ. Эмзэг байдлын голлох эх сурвалжийг хүн амын ядуу ба ядуу бус бүлгээр зааглан авч үзэхэд мөн ялгаатай байв. Ийнхүү, 2007/2008-аас 2018 оны хооронд хэрэглээний тэгш бус байдал төдийлөн буураагүйг эс тооцвол хүн амын амьжиргаанд ахиц гарсан гэж үзэж болохоор байна.
Энэхүү судалгааны зорилго нь Жендерт суурилсан хүчирхийллийн судалгаа (ЖСХС)-ны 2017 оны өгөгдлийн санд үндэслэн хосуудын ажил эрхлэлтийн байдал нь эмэгтэйчүүдийн эсрэг хүчирхийлэлд ямар нөлөө үзүүлж байгааг судлах юм. Судалгаанд ЖСХС-ны өгөгдлөөс 6090 эмэгтэйн өгөгдлийг ашигласан бөгөөд эмэгтэйчүүдийн эсрэг хүчирхийлэлд хосуудын ажил эрхлэлтийн байдлын үзүүлэх нөлөөг үнэлэхдээ пробит регрессийн загвараар үнэлсэн. Регрессийн шинжилгээний үр дүнгээс харвал, хосуудын цалин хөлстэй ажил эрхэлдэг эсэх нь гэр бүлийн харилцаанд нөлөө үзүүлдэг байна. Тухайлбал, хосуудын зөвхөн эрэгтэй нь ажил эрхэлдэг бол аль аль нь ажил эрхэлдэггүй хостой харьцуулахад хамтрагчийн зүгээс эмэгтэйн эсрэг үйлдэх хүчирхийллийг статистик ач холбогдол бүхий бууруулах нөлөө үзүүлж байв. Мөн хоёул цалин хөлтэй ажил эрхэлдэггүй хостой харьцуулахад хосууд аль аль нь цалин хөлстэй ажил эрхэлдэг бол хамтрагчийн зүгээс эмэгтэйн эсрэг үйлдэх хүчирхийлэл статистик ач холбогдол бүхий бага байв.
Энэхүү эмпирик судалгааны ажлаар Монгол Улсын Засгийн Газраас 0-17 насны бүх хүүхдийг хамарсан хүүхдийн мөнгөн тэтгэмжийн хөтөлбөрийн хамрах хүрээг буурууллсан шийдвэрийн өрхийн хэрэглээнд үзүүлсэн нөлөөг үнэллээ. Хүүхдийн мөнгө хөтөлбөрийн анхны зорилго нь ядуурлыг бууруулах, хүүхдийн боловсрол, эрүүл мэнд, хоол тэжээлийг нэмэгдүүлэх, уул уурхайн орлогыг дахин хуваарилах явдал байв. Гэвч 2014 оноос эдийн засгийн өсөлт саарч, улмаар 2016 онд хүүхдийн мөнгийг 0-17 насны бүх хүүхдэд олгох боломжгүй болсон юм. Бид ӨНЭЗС-ны 2014 болон 2018 оны кроссэкшинал тоон өгөгдлийг ашиглан Propensity Score Matching болон регрессэд суурилсан Differece-In-Difference аргаар хүүхдийн мөнгөн тэтгэмжийн хамрах хүрээг бууруулсан шийдвэрийн өрхийн хэрэглээнд үзүүлсэн нөлөөг үнэлсэн. Бидэнд панел өгөгдөл нэгэнт байхгүй учраас Propensity Score Matching аргыг ашиглан хуурмаг панел өгөгдөл үүсгэн үнэлгээгээ хийсэн. Үүний дараа ATET-ыг регрессэд суурилсан Differece-In-Difference аргаар үнэлсэн. Регрессэд суурилсан Differece-In-Difference арга нь дан Differece-In-Difference аргаар үнэлсэн үнэлгээний боломжит биасыг багасгаж өгдөг давуу талтай. Кейнсийн хэрэглээний онолын дагуу өрхийн орлого буурах нь хэрэглээнд сөрөг нөлөө үзүүлдэг. Судалгааны үр дүнгээр Хүүхдийн мөнгөн тэтгэмжийн хамрах хүрээг бууруулах шийдвэр нь орлого өндөртэй бүлгийн хэрэглээнд мэдэгдэхүйц нөлөө үзүүлээгүй бөгөөд орлого багатай, ядуу өрхийн хэрэглээнд нөлөөлсөн байна. Өрхийн хэрэглээнд нөлөөлөхдөө байр, орон сууц, хүнсний бус өргөн хэрэглээний болон хүнсний хэрэглээний зарим нэр төрөлд зарцуулж буй зарлагыг бууруулсан байв.
Энэхүү судалгааны ажил нь идэвхтэй уншлагын SQ3R аргачлалыг туршсан эмпирик судалгааны ажил юм. Өгөгдлийг 2018-2019 оны хичээлийн жилд нийслэлийн ерөнхий боловсролын 52-р дунд сургуулийн 8-р ангийн 2 бүлэгт явуулсан судалгааны үр дүнгээс авсан бөгөөд 136 нэгж бүхий панел өгөгдлийг ашигласан. SQ3R аргачлалын нөлөөллийг Double Difference аргаар Censored Regression загварыг ашиглан үнэлсэн. Судалгаагаар SQ3R аргачлал нь сурагчдын ойлгоцын төвшинг дунджаар 5.71%-иар нэмэгдүүлсэн гэсэн статистик ач холбогдол бүхий үр дүн гарсан. Мөн унших хурд болон ойлгоцын төвшин эерэг хамааралтай байв.
This study investigates the causal impact of Mongolia’s universal child benefit program on female labor supply and household expenditure using Difference-In-Difference-In-Differences approach. In addition, we focused on the how households spend their benefit income. To examine the relationship between benefit income and household expenditures, we use Seemingly Unrelated Regression model. We use cross-sectional data from the Integrated Household Income and Expenditure Survey with Living Standards Measurement Survey of 2002/2003 and Household Socio-Economic Survey of 2007/2008 from the National Statistical Office of Mongolia. We find that between 2002/2003 and 2007/2008, women with children decreased their relative labor force participation by 12.27 percentage points. The estimated adverse effects of child benefit program on labor force participation are proved by linear regression of annual hours of worked. When we estimate the effects of UCBP on worked hours conditional on hours exceeding zero, women with children decreased their relative working hours conditional on working by 155.32 hours. Moreover, we find that the effects of UCBP on household expenditures depending on household behavior. For households involved in agriculture, households receiving benefit income increased their expenditures on non-durable goods than food and durable goods. Contrary, households not involved in agriculture, they increased their expenditures on food items than durable and non-durable goods. For the low and middle-income group, there are positive UCBP effects on the broad variety of food and non-durable expenditure categories. However, there have been almost no significant effects of UCBP on the expenditures for the high-income group. In addition, we found that income transfers are shared between children and their parents.
This study investigates the causal impact of Mongolia’s universal child benefit program on female labor supply and household expenditure using Difference-In-Difference-In-Differences approach. In addition, we focused on how households spend their benefit income. To examine the relationship between benefit income and household expenditures, we use a Seemingly Unrelated Regression model. We use cross-sectional data from the Integrated Household Income and Expenditure Survey with Living Standards Measurement Survey of 2002/2003 and Household Socio-Economic Survey of 2007/2008 from the National Statistical Office of Mongolia. We find that between 2002/2003 and 2007/2008, women with children decreased their relative labor force participation by 12.27 percentage points. The estimated adverse effects of child benefit programs on labor force participation are proved by linear regression of annual hours of worked. When we estimate the impacts of UCBP on worked hours conditional on hours exceeding zero, women with children decreased their relative working hours conditional on working by 155.32 hours. Moreover, we find that the effects of UCBP on household expenditures depending on household behavior. For households involved in agriculture, households receiving benefit income increased their expenditures on non-durable goods than food and durable goods. Contrary, households not involved in agriculture, they increased their expenditures on food items than durable and non-durable goods. For the low and middle-income groups, there are positive UCBP effects on the wide variety of food and non-durable expenditure categories. However, there have been almost no significant effects of UCBP on the expenditures for the high-income group. In addition, we found that income transfers are shared between children and their parents.
This study investigates the causal impact of the universal child benefit program of Mongolia on female labor force participation and working hours of women with children using Propensity Score Matching with Difference-In-Differences approach. The child benefit program of Mongolia, which we focused on in this study, is a unique case of the developing countries that implementing universal cash transfer programs. Our estimation strategy compares the labor force participation of women with children before and after the child benefit program. We use cross-sectional data from the Integrated Household Income and Expenditure Survey with Living Standards Measurement Survey of 2002/2003 and Household Socio-Economic Survey of 2007/2008 from the NSO of Mongolia. We find that between 2002/2003 and 2007/2008, women with children decreased their relative labor force participation by 12.27 percentage points. The estimated adverse effects of child benefit programs on labor force participation are proved by linear regression of annual hours of worked. When we estimate the effects of universal child benefit on worked hours conditional on hours exceeding zero, women with children decreased their relative annual working hours conditional on working by 155.32 hours.
