Бидний тухай
Багш ажилтан
Агаар мандлын нүүрстөрөгчийн давхар ислийг (CO2) хөрсний органик бодис болгон хувиргах үйл явц болох хөрсний нүүрстөрөгчийн шингээлт нь уур амьсгалын өөрчлөлтийг сааруулах, хөрсний эрүүл мэндийг дэмжих ирээдүйтэй, байгалийн үйл явцад тулгуурласан стратеги юм. Нүүрстөрөгчийн шингээлт нь хөрсний бүтэц, ус чийг хадгалах чадамж, шим тэжээлийн эргэлтийг сайжруулах зэргээр хөрсний чадавхыг нэмэгдүүлж, хөдөө аж ахуйн бүтээмжийг ахиулах давуу талтай. Мөн хөрсний элэгдэл, шим тэжээлийн алдагдлыг багасгах замаар усны чанарыг сайжруулахад хувь нэмрээ оруулдаг. Түүнчлэн хөрсний янз бүрийн бичил биетэн, амьтны бүлгүүдийг дэмжих байдлаар биологийн олон янз байдал нэмэгдэхэд тусална. Эцэст нь органик нүүрстөрөгчөөр баялаг хөрс нь ган гачиг, үер зэрэг цаг агаарын эрс тэс үзэгдэлд илүү тэсвэртэй байдаг. Монгол орны нөхцөл байдлыг авч үзвэл тус улсын бэлчээрийн тал нь уур амьсгалын өөрчлөлт (Батима 2006), цаг агаарын эрс тэс үзэгдэл (Дагвадорж нар 2009), болон доройтолд (Хишигбаяр нар 2015) өртөмтгий. Эдгээр хүчин зүйлс нь хөдөөгийн ядуурлыг нэмэгдүүлснээр (Жэйнс 2010) ээдрээтэй нөхцөл байдлыг бий болгодог. Малын тоо толгой өссөн (Фернандес-Гименез 2002; Фернандес-Гименез ба Батбуян 2004) боловч отор нүүдэлд суурилсан уламжлалт бэлчээрийн мал аж ахуй улам бүр хумигдаж байгаа нь бэлчээрийн даац хэтэрч, хөрсний доройтолд хүргэж байна. Гэсэн хэдий ч хөрсний нүүрстөрөгчийн шингээлтийн өргөн цар хүрээтэй, тогтвортой төслийг хэрэгжүүлэх ажил хэд хэдэн бэрхшээлтэй тулгардаг. Нэг гол бэрхшээл нь хөрсний нүүрстөрөгчийн нөөцийг нарийн хэмжих асуудал. Хөрс өөрөө ихээхэн гетероген орчин бөгөөд хөрсний органик бодисын тархалт нь ихээхэн хувьсамтгай. Жишээ болгон цөлжилтөөс сэргийлэх үүднээс хийсэн судалгаанаас харахад судалгаанд хамрагдсан долоон сумын органик бодисын дундаж агууламж нь 2017 онд 0.2-10.17% байв. Мөн хөрсний нүүрстөрөгчийн агууламж ихэвчлэн удаан хугацааны туршид (жилээс хэдэн арван жил хүртэл) өөрчлөгддөг тул менежментийн арга барил, уур амьсгалын өөрчлөлтийн нөлөөллийг үнэлэхэд бэрхшээл тулгардаг. Өөрөөр хэлбэл бид цаг хугацааны хувьд маш бага хувийн өөрчлөлтийг орон зайн асар их гетероген байдал дундаас ялган салгаж хэмжих хэрэгтэй болж байна гэсэн үг. Гэвч Дорнодод хийсэн судалгаанаас харахад зарим тохиолдолд зөв цэгүүдээ сонгон авч, ургамлын бүрхэц, биомасс гэх мэт нэмэлт мэдээллүүдтэй нь хамт өгөгдөл цуглуулж чадвал нэг жилийн өөрчлөлтийг ч ажиглах боломж байна. Үүн дээр нэмэгдээд хөрсний нүүрстөрөгчийн шингээлт нь динамик, эргэж буцдаг процесс. Өөрөөр хэлбэл, газар ашиглалтын практик эсвэл уур амьсгалын нөхцөлийн өөрчлөлт нь хуримтлагдсан нүүрстөрөгчийг дахин агаар мандалд гаргахад хүргэдэг тул бид тэнцвэрийн цэгт очсон эсэхээ тодорхойлоход ч хүндрэлтэй. Монголын нөхцөлд тэнцвэрийн цэгтэй холбоотой чухал асуудал бол бэлчээрлэлт бөгөөд бэлчээрлэлт нь өөрөө экосистем болон эдийн засагтай өөрийн гэсэн динамик харилцаатай байдгийг авч үзэх нь чухал гэдгийг судалгаа харуулав. Бас нэг дурдах ёстой асуудал бол хөрсний нүүрстөрөгчийг хадгалах хүчин чадал хязгаарлагдмал, ханалтын цэгт хүрдэг бөгөөд ханалтын цэгт хүрвэл цааш нүүрстөрөгчийг шингээх чадамжгүй болдог явдал. Гэхдээ одоогийн байдлаар бидэнд тэрнээс илүүтэйгээр газар тариалан, мал аж ахуй гэх мэт хөдөө аж ахуйн үйл ажиллагааны зөв менежментийг хэрэгжүүлж, шингээлтийг нэмэгдүүлэхэд шаардлагатай өөрчлөлт хийхэд зарцуулагдах хөрөнгө мөнгө болон бодлогын дэмжлэг илүү тулгамдсан асуудал мөн. Эцэст нь, уур амьсгалын өөрчлөлт нь өөрөө температур, хур тунадасны хэв маягийг өөрчилснөөр хөрсний нүүрстөрөгчийн шингээлтэд сөргөөр нөлөөлж, улмаар ургамлын өсөлт, хөрсний бичил биетний идэвхжил, хөрсний элэгдлийн эрсдэлд нөлөөлдөг нь томоохон сорилт болж байна. Иймд мал аж ахуй талаасаа болон хөрсний нүүрстөрөгч шингээлт талаасаа уламжлалт болон шинэлэг туршлагыг агуулсан олон талт арга барил шаардлагатай. Мал аж ахуй талаасаа нутгийн иргэдэд түшиглэсэн байгаль хамгаалах малчдын бүлэг, хоршоог байгуулж өвөлжөө, хаваржааны бэлчээрийг нөөцлөх, өвс тэжээл бэлтгэх, худаг гаргах гэх мэт уламжлалт аргуудаа ашиглахаас гадна тэжээлийн ургамал тариалах, бэлчээрийн доройтолд хяналт тавих гэх мэт шинэлэг аргуудыг хослуулан ашиглаж эхэлжээ. Үүн дээр нэмээд илүү бэлчээр, экосистемийн даацдаа тулгуурласан консерватив дадлууд буюу бэлчээрлэлтийн эрчмийг дундаас хэтрүүлэхгүй байх, бэлчээр сэлгэн бэлчих хуваарийг гаргах зэрэг аргуудыг нэвтрүүлэх нь нэн чухал. Хөрсний нүүрстөрөгч шингээлт талаасаа хөрсийг бордох (нано, уламжлалт органик бордоо болон бионүүрс), хөрсний микроб, микоризын бүлгэмдлийг сайжруулах, үндэсний систем илүү хөгжсөн сортын ургамлаар бэлчээрийг нөхөн сэргээх зэрэг өндөр технологийн аргуудыг ашиглахын зэрэгцээ, дээрх бэлчээр сэлгэлт зэрэг менежментийн аргуудыг ашиглах нь зүйтэй. Түүнчлэн уг аргуудаа хэр үр дүнтэй байгааг нь үнэн зөв үнэлэхийн тулд хээрийн хэмжилтүүдийг хөрсний нүүрстөрөгчийн загварууд болон зайнаас тандан судлах арга зүйтэй хэрхэн хослуулах талаар судлах нь чухал. Жишээ нь, хөрсний нүүрстөрөгчийн загваруудыг тухайн газар нутгийн хэмжээнд тохируулан ашиглаж болохуйц болгох, зөвхөн сансрын ч бус агаарын өндөр нарийвчлалтай, олон спектрийн зургийг хиймэл оюун ашиглан боловсруулахад болон хээрийн хэмжилтийн багажуудыг сайжруулах гэх мэт ажлуудыг хийх нь одоо байгаа бэрхшээлүүдийг даван туулахад тусална. Түлхүүр үгс: Хөрс, нүүрстөрөгч, эргэлт, шингээлт
Хөрсний органик нүүрстөрөгч нь химийн болон физик шинж чанартай олон төрлийн нэгдлүүдээс тогтох бөгөөд тэдгээрийн шинж чанар дээр үндэслэн фракцуудад хувааж болдог. Тэдгээр фракцын нэг болох хөдөлгөөнтэй хэсэг нь голчлон ногоон ургамал, амьтны үлдэгдлээс тогтох бөгөөд эрдэс бодисын жижиг хэсгүүдтэй холбогдоогүй байдаг. Мөн энэхүү фракц нь биологийн өндөр идэвхтэй буюу амьдралын эргэлтийн хугацаа нь хэдэн сараас хэдхэн жил учраас хуурай экосистем тухайн менежментэд ямар хариу үзүүлж байгааг илтгэх сайн индикатор болдог. Бидний энэхүү судалгаа нь Монгол орны үетэнт хээрийн төлөөлөл болох Тосон Хулстайн байгалийн нөөц газар дахь бэлчээрлэлтийн нөлөөг хөрсний органик нүүрстөрөгч болон түүний хөдөлгөөнт фракцын тусламжтайгаар судлах зорилготой юм. Хөрсний органик нүүрстөрөгчийн агууламж нь бэлчээрлэлтийн ялгаатай эрчмээс хамаарч хоорондоо ялгаатай үр дүн үзүүлнэ гэсэн таамаглалыг дэвшүүлэн ажиллав. Хээрийн судалгааг Тосон Хулстайн БНГ-т 2020 болон 2021 оны 7-р сард хамгаалалттай газар нутгийн гадна болон дотор талыг хамруулан санамсаргүй байдлаар 24 цэгээс дээж цуглуулсан. Бид дээжид ерөнхий физик- химийн шинжилгээнүүд хийсэн бөгөөд хөрсний хөдөлгөөнт нүүрстөрөгчийн хэмжээг “Permanganate oxidizable carbon (POXC)” аргаар тооцоолов. Энэхүү арга нь калийн перманганатын уусмалаар хөрсний органик нүүрстөрөгчийг исэлдүүлж, хөрсний хөдөлгөөнт нүүрстөрөгчийг хэмждэг арга юм. Дээжийн шингээлтийг спектрофотометрээр 550 нм-т уншиж, стандартын жиших муруйтай харьцуулан хэмжив. Судалгааны цэгүүдэд органик нүүрстөрөгч болон түүнд агуулагдах хөдөлгөөнт нүүрстөрөгчийн хэмжээ нь эрүүл бэлчээрт хамгийн өндөр. Бага зэрэг доройтсон бэлчээр дэх органик нүүрстөрөгчийн нөөц болон хөдөлгөөнт нүүрстөрөгчийн агууламж дунд зэрэг доройтсон бэлчээрээс бага. Бэлчээрийн даац хэтэрсэн талбайд органик нүүрстөрөгчийн нөөц болон хөдөлгөөнт нүүрстөрөгчийн агууламж хамгийн бага. Түүнчлэн, POXC-ийн дундаж хэмжээ 2020 онд 324.59 мг/кг байсан бол 2021 онд 353.87 мг/кг болж өссөн бөгөөд он хоорондын статистикийн хувьд ач холбогдолтой ялгаа ажиглагдав (p=0.0184). Тусгай хамгаалалттай газар нутгийн дотор талд, эсвэл гадна талд байх хөрсний POXC-ийн хэмжээнд ялгаа ажиглагдсан (p<0.001) бөгөөд дотор талд POXC-ийн дундаж хэмжээ илүү өндөр.
Perennial plants create productive and biodiverse hotspots, known as fertile islands, beneath their canopies. These hotspots largely determine the structure and functioning of drylands worldwide. Despite their ubiquity, the factors controlling fertile islands under conditions of contrasting grazing by livestock, the most prevalent land use in drylands, remain virtually unknown. Here we evaluated the relative importance of grazing pressure and herbivore type, climate and plant functional traits on 24 soil physical and chemical attributes that represent proxies of key ecosystem services related to decomposition, soil fertility, and soil and water conservation. To do this, we conducted a standardized global survey of 288 plots at 88 sites in 25 countries worldwide. We show that aridity and plant traits are the major factors associated with the magnitude of plant effects on fertile islands in grazed drylands worldwide. Grazing pressure had little influence on the capacity of plants to support fertile islands. Taller and wider shrubs and grasses supported stronger island effects. Stable and functional soils tended to be linked to species-rich sites with taller plants. Together, our findings dispel the notion that grazing pressure or herbivore type are linked to the formation or intensification of fertile islands in drylands. Rather, our study suggests that changes in aridity, and processes that alter island identity and therefore plant traits, will have marked effects on how perennial plants support and maintain the functioning of drylands in a more arid and grazed world.
The long-term monitoring of sporadic permafrost areas covering the southern mountainous part of Hentei province has been compiled and summarized. The initial data from 30 boreholes with different depths indicate that the active layer thickness has increased in the recent 25-50 years as well as the mean annual ground temperature due to global warming. Yet, the rates of increase were different due to natural settings. According to several borehole data, there are phenomena of the complete disappearance of relatively thin and warm permafrost in some areas, as well as the appearance of a non-freezing active layer formed on the top boundary of permafrost. Moreover, permafrost degradation has been detected in two boreholes with unique geological and hydrological settings. In those settings, the ground temperature has increased from the bottom of the permafrost layer, and thickness has decreased due to the loss from the bottom. Generally, there is a ubiquitous increase in the ground temperature and active layer increase in permafrost conditions of Mongolia. However, permafrost degradation under the influence of recent climate warming varies in time and place depending on natural conditions. Compared to the Hovsgol and Hangai mountainous regions, the active layer and thermal state of permafrost in the Hentei region are very dynamic under the influence of climate change and human land-use activities. The main features of active layer thickness and mean annual ground temperature dynamics of Hentei are that the active layer thickness is relatively thick and permafrost is warmer than the other regions. More importantly, supra-permafrost taliks that are transitional unstable and/or more stable have been formed in this region. Yet, the impacts of talik formation on hydrological or ecological settings are yet unknown.
Mongolia is facing severe environmental challenges due to its dependence on coal (energy sector) and vulnerability to climate change. Traditional pasture-based livestock breeding is a major source of income and food, but it is highly vulnerable to climate change. Many herders have lost their livestock due to zud, an extremely harsh winter of which frequency increases due to climate change, and migrated to the capital city of Ulaanbaatar, becoming climate refugees. As the ger district grows with new incomers so do the air and soil pollutions due to coal burning for heating and cooking, and expanding pit latrine. The Ulaanbaatar is, as of today, one of the most polluted cities in the world with levels of fine particulate matter (PM2.5) regularly exceeding World Health Organization guidelines. As herders try to adapt to climate change by increasing herd sizes, they are putting additional pressure on pasturelands and water sources, which exacerbate the existing conflicts with the mining industry over land and water resources. However, Mongolia is heavily dependent on coal for energy production and export revenue, with coal accounting for around 95% of its electricity generation. Despite exporting 90% of its coal to China, Mongolia currently lacks sufficient generation capacity to meet its energy needs and imports power from Russia and China. Mongolia exported approximately 36.9 million metric tons of coal in 2019, which was valued at approximately $2.7 billion USD. However, this dependence on coal exports also makes Mongolia vulnerable to fluctuations in the global coal market. To sum up, this reliance on coal has significant environmental and social consequences. To address these challenges, Mongolia needs to transition towards more sustainable practices, including renewable energy for all sectors, including the mining industry. The country has significant potential for wind and solar power, estimated to be able to provide as much as 2,600 GW of electricity, far exceeding Mongolia's current generation capacity of about 1 GW. However, this transition is not without challenges, as it requires significant investment in infrastructure, development, and cooperation. Additionally, the legislative framework for the environment is still underdeveloped, which creates uncertainty and risks for businesses and cooperations. The nexus of energy, climate change, and environment in Mongolia puts the mining industry in a position of "double binds." The industry needs to continue or even expand to meet economic and energy goals, yet it is already in conflict with local herders over land and water issues, which have been exacerbated by climate change. Hence, the industry needs to look into this issue holistically and transition towards more sustainable practices. It's important to note that the role of the mining industry in the Mongolian economy may increase as the market shifts more towards cleaner energy, given Mongolia's significant deposits of critical minerals. To address these interconnected issues, Mongolia needs to adopt a range of policies and legislation that support technological innovation, new market formation, and systemic change. Technology-push instruments, such as R&D grants for technology adaptation, and tax breaks, can encourage adaptation of new technologies. Demand-pull instruments, such as public procurement, feed-in tariffs, and quotas, can create new markets for sustainable products and services. Systemic instruments, such as infrastructure development and investors and stakeholder alignment, can support the innovation system's various functions, including goal-setting and organizational solutions, as well as international cooperation. By adopting a comprehensive and synergistic approach to these issues, Mongolia can address its environmental and energy challenges while supporting economic growth and social development. In doing so, it is important to learn from recent history, as certain concepts have been transmuted as being incorporated into environmental and mining legislation. This process could be responsible for the current gaps in legislation and weak enforcement, and thus lessened the effectiveness of legislation. Furthermore, a risk associated with regulatory capture may increase. Therefore, these issues merit further research and attention in the future.
Although fairy rings are widely observed, little is known of community processes associated with them. We studied fairy rings in natural grassland in Northern Mongolia, sampling soils outside (‘future’), directly under (‘present’), and within (‘past’) the rings, to represent different time stages during expansion of fairy rings. Soil DNA was extracted for amplicon sequencing of fungal ITS region. The present stage had reduced diversity, and the fungal community showed various differences, most strikingly an increase in the pathogenic fungus Fusarium/Gibberella in the present stage of many rings, and the saprotrophic fairy ring fungus Lepista luscina in several. However, no mushrooms of Lepista had been recorded from any of these rings in several years of observations. Known fairy ring fungi were not found in the present stage of every ring, even in some known to have previously displayed mushrooms of fairy ring species. It is possible, however, these fungi occurred or were more abundant at the unsampled leading edge of the ring. The increase in Fusarium/Gibberella is intriguing, but its importance – if any – is unclear. It is also unclear whether consortia of fungi or other microbes might be at work in these rings. The absence or low abundance of the previously reported fairy ring mushroom species suggests their presence is transient, with rapid replacement by other fungi. No differences in soil parameters were found between stages, except aluminium. There is a need for broader sampling, including analysis of non-fungal biota, towards understanding functional diversity of fairy ring fungi and consequences for plant communities.
Энэхүү илтгэлд хүрээлэн буй орчны бохирдол, доройтлын талаарх суурь судалгаануудыг эмхэтгэн авч үзсэн ба тэдгээр нь хүний эрхтэй хэрхэн холбогдож байгаа талаарх ийн асуудлыг хөндөн авч үзлээ. Товчхондоо авч үзэхэд Үндсэн хуульд Монгол Улсын иргэн нь “эрүүл, аюулгүй орчинд амьдрах, орчны бохирдол, байгалийн тэнцэл алдагдахаас хамгаалуулах эрхтэй;” гэж заасан байдаг. Энэхүү ойлголт дахь “эрүүл”, “аюулгүй”, “цэвэр” орчин ба “байгалийн тэнцэл” гэдэг нь бохирдолгүй хөрс, агаар, ус, ажлын байр зэргээс гадна ХАНГАЛТТАЙ, ХҮРТЭЭМЖТЭЙ, ТЭНЦВЭРТЭЙ байх буюу хангалттай, хүртээмжтэй цэвэр ус, хүнс, тогтвортой уур амьсгал зэрэг асуудлыг агуулдаг байна. Аюулгүй байх гэдгийг авч үзвэл цаг уурын аюулт үзэгдэлд өртөх эрсдэл, үзэгдлийн магадлал, өртөмхий, мэдрэг байдал зэргийг нэмж оруулж болох юм. Энэхүү илтгэлийн хүрээнд бидний хувьд хангалттай, хүртээмжтэй, тэнцвэртэй гэдэг талаар бус “цэвэр орчин”-г бүрдүүлэх буюу бохирдолтой тэмцэх түвшинд байна гэдгийг харуулахыг зорив. Зарим асуудлын хувьд, жишээ нь цэвэр усны хүртээмжийн хувьд эрүүл, аюулгүй байх түвшинд асуудлыг судалж, тодорхойлж байгаа боловч эргээд энэхүү эрхээ иргэн бүр эдэлж чадаж байна уу гэдэг дээр мөн нь асуудалтай байж болзошгүй талаарх зарим нэг баримт байна. Иймд агаар, ус, хөрс, хог хаягдал гэсэн салбар бүрээр нь хамгийн тулгамдсан асуудал болон бодлогын, бүтцийн, санхүүжилтийн ямар арга хэмжээнүүдийг авах нь зүйтэй талаарх зөвлөмжийг бэлтгэж оруулав.
Монгол Улс хүлэмжийн хийн (ХХ) ялгарлыг бууруулах, уур амьсгалын өөрчлөлтөд дасан зохицох дэлхийн зорилтыг дэмжиж ирсэн бөгөөд Монгол Улс НҮБ-ын Уур амьсгалын өөрчлөлтийн суурь конвенц (UNFCCC, 1992), Киотогийн протокол (1997), Парисын хэлэлцээр (2016)-д нэгдэн орж үүрэг амлалт авч ирсэн. 2018 оны байдлаар Монгол Улс 52.62 сая тонн CO2e (газар ашиглалт, газар ашиглалтын өөрчлөлт, ойг (ГАГАӨ) эс тооцвол) эсвэл 53.10 сая тонн CO2e (газар ашиглалт, газар ашиглалтын өөрчлөлт, ойг эс тооцвол) ялгаруулж байна.
Mongolia aims to achieve its goal towards Nationally Determined Contribution, according to the Paris Agreement as its emission accounts for 0.19% of the world total in 2019, yet it ranked in the top ten according to per capita emissions. As a developing country, the carbon dioxide equivalent emission of Mongolia is rapidly rising above the baseline (1,034.44% increase from the 1990 level of -1.07 Mt CO2e). The LULUCF sector has been acts as a carbon sink, yet it has been affected by human activities severely in recent years and there is imminent danger of converts to carbon sources. In this extended abstract, the different approaches used for the inventory of carbon have been investigated and explored their coverages and depths. Furthermore, the challenges have been discussed and recommendations are provided.
Agriculture in the boreal and Arctic regions is perceived as marginal, low intensity and inadequate to satisfy the needs of local communities, but another perspective is that northern agriculture has untapped potential to increase the local supply of food and even contribute to the global food system. Policies across northern jurisdictions target the expansion and intensification of agriculture, contextualized for the diverse social settings and market foci in the north. However, the rapid pace of climate change means that traditional methods of adapting cropping systems and developing infrastructure and regulations for this region cannot keep up with climate change impacts. Moreover, the anticipated conversion of northern cold-climate natural lands to agriculture risks a loss of up to 76% of the carbon stored in vegetation and soils, leading to further environmental impacts. The sustainable development of northern agriculture requires local solutions supported by locally relevant policies. There is an obvious need for the rapid development of a transdisciplinary, cross-jurisdictional, long-term knowledge development, and dissemination program to best serve food needs and an agricultural economy in the boreal and Arctic regions while minimizing the risks to global climate, northern ecosystems and communities.
The broad range of applications of Cumulative Impact Assessment has been applied to a complicated and multiorganizational situation where (a) regional environmental assessment and project initiated CIAs are required, (b) international and national legislations are both required, and (c) experiences of stakeholders in commissioning, conducting and reviewing CIA is limited. At Tavan Tolgoi – one of the world’s most significant untapped coking and thermal coal deposits, located in the Ömnögovi Province in southern Mongolia, several mines are operating, and thus, CIA is being compelled. At the same time, cumulative impacts of combined elements of a single mining project have been urged. Although the legislation to conduct the CIA was approved in 2014, not so many CIAs have been done, and none has been conducted per international best practice. The fore-mentioned CIA has been conducted following both IFC guidelines and international best practices, as well as Mongolian legislation, of which stages and some content were contradictory. Lastly, some challenges related to engaging stakeholders who have limited experience in CIA have been mitigated. The authors present the highlights of the lessons learned conducting CIA in developing countries in such complicated situations, advocating case studies of CIA, and recommending reviewing legislations of host countries as earliest possible. Further, the authors stated that a guideline or best practice paper on conducting cumulative health and social impact assessment is required.
Globally, soil respiration is one of the largest fluxes of carbon to the atmosphere and is known to be sensitive to climate change, representing a potential positive feedback. We conducted a number of field experiments to study independent and combined impacts of topography, watering, grazing and climate manipulations on bare soil and vegetated soil (i.e., ecosystem) respiration in northern Mongolia, an area known to be highly vulnerable to climate change and overgrazing. Our results indicated that soil moisture is the most important driving factor for carbon fluxes in this semi-arid ecosystem, based on smaller carbon fluxes under drier conditions. Warmer conditions did not result in increased respiration. Although the system has local topographical gradients in terms of nutrient, moisture availability and plant species, soil respiration responses to OTC treatments were similar on the upper and lower slopes, implying that local heterogeneity may not be important for scaling up the results. In contrast, ecosystem respiration responses to OTCs differed between the upper and the lower slopes, implying that the response of vegetation to climate change may override microbial responses. Our results also showed that light grazing may actually enhance soil respiration while decreasing ecosystem respiration, and grazing impact may not depend on climate change. Overall, our results indicate that soil and ecosystem respiration in this semi-arid steppe are more sensitive to precipitation fluctuation and grazing pressure than to temperature change.
