Бидний тухай
Багш ажилтан
Энэхүү өгүүлэлд Монголын хүрлийн үеийн хөгжлийн үе шат ба он цаг, хөрш бүс нутгийн хөгжингүй ба хожуу хүрлийн үеийн археологийн соёлуудын тухай, мөн амьтны загварт урлагийн эхэн үеийн зарим гол дүрүүд, тэдгээрийн бэлгэдэл зэргийг тодруулахыг зорьсон. Нүүдэлчдийн аж төрөх ёс, амьдралаас урган гарсан урлагийг “Амьтны загварт” хэмээн тодорхойлж ирсэн бөгөөд тэд “амьтны загварт урлаг”-ийн дүрүүдээ хоёр хэмжээст дүрслэлээс гурван хэмжээст дүрслэлд шилжүүлсэн нь дэлхийн урлагийн түүхэнд нүүдэлчдийн оруулсан үнэлж баршгүй гавьяа юм. Хөгжингүй ба хожуу хүрлийн үеийн урлагийн гол дүрүүд хожмын Аржан, Пазырык, Чандмань-Сагил, Дөрвөлжин булш, Тагарын соёлын урлагийн үндсэн дүрүүд болсон төдийгүй илэрхийлэх утга агуулгын хувьд гүн гүнзгий болж улам цааш төгс төгөлдөр болон хөгжсөн байна. Өөрөөр хэлбэл, нүүдэлчдийн бүтээсэн энэхүү “Амьтны загварт урлаг” анх НТӨ XIII зуунд Төв Азид, тэр дундаа одоогийн Монголын нутаг дэвсгэрт үүсэн хөгжиж, НТӨ VII-III зуун гэхэд нийт Евразийн өргөн уудам тал нутагт түгэн дэлгэрч, урлагийн оргил үедээ хүрсэн байна.
This article presents a study on the petroglyphic palimpsests found at the Khuruugiin Uzuur site, located in the Ikhtamir soum of the Arkhangai province. The site features around three thousand petroglyphs, which were created over several generations of ancient history. While we have previously published a monograph on the petroglyphs at this site, we have not yet conducted a thorough examination of the petroglyphic palimpsests. Therefore, in this study, we have selected sixteen palimpsests from the site in an attempt to establish the relative chronology of the incised images.
To this day the cultural landscape of Mongolia is dominated by extensive cemeteries of the Bronze and Iron Ages with their massive stone constructions visible above ground. Despite numerous selective excavations, they remain misunderstood in many respects. Therefore, this study approaches four cemeteries in Central Mongolia holistically, examines their internal organization, classifies the different graves, and arrives at a solid chronological division into three phases with the help of an extensive series of 14C data. The oldest monuments date to the 15th/14th century BCE, the youngest to the 6th century BCE. Sporadic subsequent uses occur into the Mongol Empire period. We take this prelude to a holistic analysis of the burial sites as an opportunity to propose a new dating framework for the Bronze and Iron Ages in Central Mongolia.
Энэхүү илтгэлд Архангай аймгийн Ихтамир сумын нутаг Хойд Тамирын голын хөндийд ажилласан Монгол-Франц-Монакогийн хамтарсан хээрийн шинжилгээний ангийн археологийн малтлага судалгааны үр дүнгийн тухай өгүүлнэ.
